eglenenayse
@eglenenayse
Blog yazarı
Tıbbi Sekreter
270 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım 
Oğuz Atay
Kalp Sızım
İçimde koca bir uzaklık var, uzun mesafeler yol boyu içinde yürüdüğüm yolda hiç bir yere varmıyor gibi bir his senle yürüdüğüm sensiz bir yol.
Sen gittin gideli hep yarım kalınmışlıklar yer edindi ömrüme,
Başı olup sonu olmayan bir cümlesin adetta asla tamamlanmaycak bir hikayesin.
Hiç bir ayın diğer bir aydan, hiç bir yılın diğer bir yıldan farkı yok koca cihan yokluğunla yankılanıyor bir tek benim yüreğimde hissettiğim bir ses, bir sızı ansızın düşlerim de beliriyorsun, ansızın senli hayaller kurarken buluyorum kendimi. En çok sen unutulmayı hak ederken en çok unutulmamak için yemin edilmiş bir dua gibisin.
Bir ömüre dört mevsim uğrar
ama bir mevsim yer edinirmiş ben hep senin kışında kaldım, senin baharını yaşamak isterken delice,
Bana kışımı unutturur
Baharı mı yaştırır mısın sevgili.
Okur Takip Önerileri
"Gözünün gördüğüne aldanma. İnsanın makamı kalbindedir..."
Her nabzı atanı diri mi sandın
diyâr diyâr dolaşan ölüler var...
"Bilmediğini bilmek en iyisidir. Bilmeyip de bildiğini sanmak tehlikeli bir hastalıktır."Sadece bir iyi vardır, bilgi; ve sadece bir kötü vardır, cehalet."
“Dün seni mutsuz edenleri bugün başkaları mutsuz ediyor. Her insan, hiç tanımadığı birinin intikamını alıyor. Ve bunun adına da; “İlahi adalet” deniyor.”
- Neden bu kadar çok kitap okuyorsun?
- İnsan sevmiyorum ben.
-Gerçek insanları sevmiyorum.
-Fazla sıkıcılar. O yüzden kitaplarda bulduğum ve gerçek olmadıklarını bildiğim insanlar ruhumu dinlendiriyor.
Ali Lidar ..
"Bu yolun sonu uçurum desen, gider uçmayı öğrenirim. Sen de ayağına diken batsa başka yola saparsın..."
Neyin mükafatısın bilmem ama.
İzzet-i ikram gibisin yar .
Bin şükür varlığına
Ne zaman pişman olursun biliyor musun? Yarım bıraktığını başkası tamamladığında.
Bazen düşünüyorumda neleri geri teptik acaba istemeden? Mesela otobüse binmek yerine yürüyerek gitseydik gitmek istediğimiz yere, her şey farklı olur muydu? Bir sokakta yerleri inceleyerek yürümek yerine, başımız dimdik yürüseydik hayatımızın aşkı döner miydi köşedeki sokaktan? Kestirmeden gitmek yerine, uzun sokakta sallana sallana yürüseydik, her gece "keşke bir kez daha görsem" dediğimiz insanı görür müydük? Hatta birbirimize selam verip, eskiyi yâd edip ince sızılı bir mutluluk yaşar mıydık? Çekindiğimiz için bir şey soramadığımızda, kaç şeyi ittik kendimizden? Cesaret edip "seviyorum ulan" diyemediğimiz için mi sevdiğimiz insanlar hep başkalarının oldu? Hep aynı yolu tercih ettiğimiz için mi bu kadar dümdüz gidiyor hayatımız? Bilmiyoruz ve asla bilemeyeceğiz. Çünkü her zaman iki seçenek vardır önümüzde ve her zaman yalnız birini seçebiliriz aynı dakikalar içinde. Ne yazık ki, bu uzun yolculukta sağ camın yanına oturduğumuzda, sol camdan geçen şeyleri göremeyeceğiz. Başımızı sola çevirsek, sağ taraftakileri kaybedeceğiz. Biliyor musunuz, sanırım biz hep kaybedeceğiz.