Ask ve sanatın uyumunu düşünüyordum bugün. Heyecandan karina giren ağrılar geldi bir anda gözüme, ilk defa sahneye çıktigin da anlarsın ya bir daha inmek istemediğini, aşık olduğun kişinin elini ilk defa tutmak gibi, temas etmek gibi, o ana kadar bilmezsin aşık oldugunu ve terk edildigin de yada ettiğin de neden ne olursa olsun artık eksiksindir. Gözlerini kapattığın da isiklarin heyecanı kaplar bedenini, aynı geçirilen zamanları sanki bugün gibi canlandırmak gibi hatıralarında. Işte Afife Jale nin morfin bağımlısı olması bu yüzdendir. Defalarca sahneden indirilmissen eger, yattigin yatakta hayalini kuruyorsan her akşam imkansizin, eğer uykusuzsa her gece, ağrılar saplandiysa başına umutsuzluktan, kendini uyusturmak kacinilmazdir, biraz daha yaşayabilmek için, herkes kadar olmasada belki biraz daha... ask, sanat ve kadın olgusunu damarlarına kadar hissettiren bir biyografi şiddetle tavsiye ederim.
