Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
farkına bile varmadan?
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
ayıpsız,
aşikare,
yağmur misâli?
Neylersin alışkanlık,
için kan ağlarken yüzün güler,
dikilitaş gibi dinelirsin yine.
Yavrum, erişmek ne müşkülmüş meğer,
anneler gibi ağlamanın yiğitliğine? #ağlamakmeselesi #nazım
Bedenim üşür, yüreğim sızlar.
Ah kavaklar, kavaklar...
Beni hoyrat bir makasla
Eski bir fotoğraftan oydular.
Orda kaldı yanağımın yarısı,
Kendini boşlukla tamamlar.
Omzumda bir kesik el,
Ki durmadan kanar.
Ah kavaklar, kavaklar...
Acı düştü peşime ardımdan ıslık çalar...
#metinaltıok
Ölüm de yaşam gibi bir ayet. Ne kadar tepetaklak olsam da her ölümde düşünüyorum Allahım bu da bir ayet. Şu an bir ayetini yaşıyorum diyip dirayetli olmaya çalışıyorum. Özlemin hakikisi bu diyorum. Uzakta da olsa iyi olduğunu bilsem... Hiç olmazsa sesini duyabilsem... Bazen de sokakta yürüdüğüm zaman şu köşeyi dönsem de karşılaşsam bir sarılsam, bir sarılsam...
Susanların hikayesi büyük oluyor, sessizlikleri dallanıp budaklanıyor. Perinin ketum hikayesi de bunaltıcı hayatlarımızın ağır ağır küflendiği bu köhne garda sürgün verip serpiliyor. Artık dönmeyecek bir sevgiliyi bekleyenler de var, mezara verilmiş evladının yolunu gözlediğini de. Hemfikir olduğumuz yegane husus, beklediğinin gelmeyeceği. Ve birbirimize itiraf etmesek bile, bunda hepimizi büyüleyen bir şey var: Gelmeyeceği aşikar birini bekleyebilmenin o muhteşem, görkemli, kederli ve korkunç güzelliği.
Birimde herkes okuyunca bende okuyayim dedim. Otizmli bir çocuğun gözünden de dünyayı anlattığı için güzel bir kitap. Aklıma niye ben böyleyim diye sorgulayan otizmli bir tanıdığım geldi. Onlara acıyarak veya yüksekten bakmayalım. Bizden eksikleri yok fazlaları var bütün güzel duygular konusunda.
Kor düşseydi keşke yüreğime,
Bu yine anlaşılır olurdu.
İçimde suyu kesilmiş bir fıskiye,
Birdenbire buruşup soldu.
Hoşçakal diyebildim güçlükle,
Sesimi iğneden geçirerek.
Dönüp arkama yürüdüm,
Adım adım gittikçe küçülerek.
Sen bana bir gurbet sundun,
Buğulu çocuk gözlerinle.
Öpüp başıma koydum,
Sevginin solgun güzelliğiyle
#metinaltıok 🤍
İnsan kendini de başkalarını da bu kitabı okuduktan sonra tekrar süzgeçten geçiriyor. Acaba diye başlayan sorgularım oldu kendimde. Her olayı değerli ve insanı bi adım ileriye atıyor. Çok beğenerek okudum.