Petey...Ahh içimi çürüttün Petey.En başlarında dedim ki "kesin bu kitabın sonu iyi biter".Ama hiçte öyle olmadı...Umutsuzluğun insan hali Petey.Ama o hiç pes etmedi,umudunu yitirmedi.Acısı daha doğduğunda başlamıştı.Arkadaşı Calvin ile bir müddet sonra ayrılmak zorunda kaldılar...
Düşünsenize hayatınızı beraber geçirdiğiniz en yakın arkadaşınız istemeden,zorla sizi bırakıyor.Petey'nin Calvin ile olan anıları geliyor aklıma içimden diyorum ki "canım Petey"sonrada başlıyorum ağlamaya...Yürüyemeyen,konuşamayan ama asla hayata küsmeyen Petey'nin yaşam hikayesini okumanızı kesinlikle tavsiye ederim...
