Ne az hatırlıyor insan. Tıka basa dolu hafızasının kapısına her sabah yeni bir asma kilit takıyor. Salkım salkım olgunlaşıyor kilitler. Fakat hiç kimse mevsimi gelmiştir diye koparmıyor onları. Mevsimi gelmiyor bir türlü hatırlamanın. “Unutma kışı” ha bire kar yığıyor kapımızın önüne. Üzerimize toprak atılırken mi bahar gelecek? Küreklerimiz kapımızın önündeki karlar içindi.