Her şeyine kavuşacakmış... Hiçbir şeye kavuşamayacaksın bir daha. Niye biliyor musun? Çünkü hırsın devletten daha büyük.
Anı, hareket halindeki bir tren penceresinden görülen bir manzaradır.
Mutluluk her zaman sorumsuzdur. Gözlerimizi kapattığımız o kısacık anlarda mutluyuzdur sadece.
Okur Takip Önerileri
Geçmiş genellikle sabittir, güzel ya da korkunç, her zaman oradadır, sonsuza dek orada kalacaktır.
İnsanların hepsi yapraklı ağacın gölgesine sığınır ama kış gelip de kuraklık ve soğuk ağacı çırılçıplak bıraktığında aynı insanlar onu gözünü kırpmadan terk eder.
Dinle! Dünya sadece senin gözlerinin önünde var olur - senin algındır. Onu istersen büyütür, istersen küçültürsün. Ama sen zayıf, önemsiz bir birey olmaya çalışıyorsun. Tanrım!
Korku! Ne kadar derin, ne kadar anlamlı bir sözcük!
“Bak, sana bir annenin çocuğuna bakışının neden önemli olduğunu anlatmaya çalışayım. Biz hepimiz bilginin dalga haliyiz. Öyle bir dalga ki bu, bölünmüyor, bölünemiyor. Kesinti yok yani, anlıyor musun? Yani biz, hepimiz birbirimizin devamıyız aslında. Her an birbirimize, kendimizdeki bilgiyi gönderiyoruz, yani düşündüklerimizi.”
"Hiç kimse bu hikâyenin efendisi olmamalı. Bu yüzden o anla ilgili bir tek şey daha ekleyeceğim: O darbeyle bağlantılı bir koku vardı, bir ıtır kokusu ya da daha çok baharat kokusu gibi bir şey."
Dili tutulmak, nasıl bir şeydi bu? Belki de bazen düşlerimizde olduğu gibiydi; hani insan koşmak, kaçmak ister ya da birini, bir yakınını, en yakınını sudan, yangından, uçurumdan, vahşi hayvanlardan, şeytandan kurtarmak ister de taş kesilmiş gibi yerinden kıpırdayamaz ya.
Şimdi zamanı gelmişti. Kavga başlayabilirdi. Karanlıkta yediğim darbe içimdeki son eczacı ve laboratuvar kokusunu da silip atmıştı, çalıların arasında böyle seve seve kalırdım. Bir şey yakalamak, ele geçirmek istiyordum, herhangi bir av hayvanını. İnsan bir orman adamına, benzeri görülmemiş bir orman adamına ne kadar da çabuk dönüşebiliyordu.
Yaşam tehlikelidir Marion, her an herhangi birimizin başına herhangi bir şey gelebilir. Bunu sen de biliyorsun, ben de biliyorum, herkes de biliyor - eğer bilmiyorlarsa umursamıyorlar demektir ve eğer umursamıyorsan gerçekten yaşamıyorsun demektir.
Acı çekerken, acının her şeye üstün geldiği nokta; ben acıyım, ta ki acı cansız bir nesne haline gelene kadar, ne zaman bana ait olduğunu merak ederek aşağı bakıyorum. Yine de ne zaman içinde olsam hayatta başıma gelen en kötü şey, ötesi yok, dolayısıyla acı geçince iyimserleşiyorsun, hayat yeniden yaşamaya değer oluyor, belki umutsuzluk tek kurtarıcı lütuftur…
“Kitabın geçmişini biliyorsan, değerini de bilirsin.”
“Simurg'un tüyünü ateşe vererek anlatıyı sonsuza dek durdurmak istedim.”
"Lütfen burada dur!" dedim, "Neden bana başka bir şey anlatmıyorsun?"
Sakince sordu, "Neyin var senin?"
"Onun bir cadıya ihtiyacı yok! Lilith onu yaralayacak. Başka masal anlat!"
"Hiçbir güç bu masal değiştiremez. Endişelenme!"