Halkı düşünün; çocuklar için okullar, insanlar için çalışacak işlikler düşünün.
Bana bir hikâye anlat Pew.
Ne hikâyesi, çocuk?
Tekrar başlayan hikâyeyi.
Bu yaşamın hikâyesidir.
Benim yaşamımın da mı?
Eğer onu anlatırsan, evet.
Kendi haklarınızı savunmazsanız eğer hayatın esiri olursunuz. Hakkını savunmayan katiyetle oyunu kaybeder.
Okur Takip Önerileri
Dünya kötülüklerle dolu.
Her şeyine kavuşacakmış... Hiçbir şeye kavuşamayacaksın bir daha. Niye biliyor musun? Çünkü hırsın devletten daha büyük.
Anı, hareket halindeki bir tren penceresinden görülen bir manzaradır.
Mutluluk her zaman sorumsuzdur. Gözlerimizi kapattığımız o kısacık anlarda mutluyuzdur sadece.
Geçmiş genellikle sabittir, güzel ya da korkunç, her zaman oradadır, sonsuza dek orada kalacaktır.
İnsanların hepsi yapraklı ağacın gölgesine sığınır ama kış gelip de kuraklık ve soğuk ağacı çırılçıplak bıraktığında aynı insanlar onu gözünü kırpmadan terk eder.
Dinle! Dünya sadece senin gözlerinin önünde var olur - senin algındır. Onu istersen büyütür, istersen küçültürsün. Ama sen zayıf, önemsiz bir birey olmaya çalışıyorsun. Tanrım!
Korku! Ne kadar derin, ne kadar anlamlı bir sözcük!
“Bak, sana bir annenin çocuğuna bakışının neden önemli olduğunu anlatmaya çalışayım. Biz hepimiz bilginin dalga haliyiz. Öyle bir dalga ki bu, bölünmüyor, bölünemiyor. Kesinti yok yani, anlıyor musun? Yani biz, hepimiz birbirimizin devamıyız aslında. Her an birbirimize, kendimizdeki bilgiyi gönderiyoruz, yani düşündüklerimizi.”
"Hiç kimse bu hikâyenin efendisi olmamalı. Bu yüzden o anla ilgili bir tek şey daha ekleyeceğim: O darbeyle bağlantılı bir koku vardı, bir ıtır kokusu ya da daha çok baharat kokusu gibi bir şey."
Dili tutulmak, nasıl bir şeydi bu? Belki de bazen düşlerimizde olduğu gibiydi; hani insan koşmak, kaçmak ister ya da birini, bir yakınını, en yakınını sudan, yangından, uçurumdan, vahşi hayvanlardan, şeytandan kurtarmak ister de taş kesilmiş gibi yerinden kıpırdayamaz ya.
Şimdi zamanı gelmişti. Kavga başlayabilirdi. Karanlıkta yediğim darbe içimdeki son eczacı ve laboratuvar kokusunu da silip atmıştı, çalıların arasında böyle seve seve kalırdım. Bir şey yakalamak, ele geçirmek istiyordum, herhangi bir av hayvanını. İnsan bir orman adamına, benzeri görülmemiş bir orman adamına ne kadar da çabuk dönüşebiliyordu.