"Kimi zaman oğlum, Tanrı bir masumun da ölmesine izin verir. Kendi Oğlunun ölümüne de izin vermişti; O ise siz üçünüzden daha masumdu." (S.70)
Ramon Sender tam bir isyankar kalem. Eleştiriden asla imtina etmeyen, hayatının bir kısmı sürgünde geçmiş bir yazar.
"Bir İspanyol Köylüsüne Ağıt" için çagcıl İspanyol anlayışının eşi az bulunur kusursuz örneklerinden biri denilse de bu düşünceden çok emin olamadım.
Kitap çok kısa, bu nedenle Marquez'in Kırmızı Pazartesi'si, Steinbeck'in İnci'si vb kitaplarla "kısa ama derin" olarak benzetilmiş. Bence kitap özünde güzel, farklı bir üslubu olan, zamansal gelgitler ve ara ara serpiştirilmiş Ağıt/Türkü sözleriyle okunmaya değer ama eksik yönleri de yok değil. 2 ana karakter, biri papaz diğeri ise köylü Paco. Paco'nun doğumu, evlendirilmesi ve ölümünde yer alan bu papaz aslında "taraf olmayan gerçekte muhalif taraftadır" sözünün bir yansıması gibi, Paco'nun ölümüne de sebep oluyor. Bunlari bu kadar rahat söyleme nedenim spoiler değil çünkü Paco'nun ölümü kitaptaki zamansal geçişlerden dolayi başlarda belli zaten. Ve bir de kiliseye giren bir tay var. Bu tay için önsözde Elia Kazan'ın Viva Zapata filmdeki özgürlük simgesi ak kısrak benzetmesi yapılmış. Yani bence bunlar çıtayı yukarı çıkaran sozler. Bu kadar beklentiye girilmeden kendi çapında okununca güzel bir kitap, fazla abartmaya gerek yok diye düşünüyorum. Herkese keyifli okumalar dilerim.
