“insanın kendine kaçacak pay bırakması; ille de bağlanacaksa bir yere, çürük ipler seçmesi gerektiğini bilecek kadar yaşamıştım.”
“insan nasıl ellerinde büyüdüğü kişiye benzerse, ruhumu aniden yaşlandıran o yaraya benzemiştim galiba ben de.”
-aile kurumuna sorgusuz sualsiz kutsallık atfedilmesinin yıkıcı sonuçları-
Okur Takip Önerileri
“sadece içimde bir boşluk açılıyordu. uçsuz bucaksız bir boşluk, o boşluğa düşmemek için yalpalayıp duruyordum.”
“yollara düşen kişi, geride bıraktığı evin hep aynı kalmasını ister.”
“insan kalbi kolay aldanır, güneşin günde iki kez doğacağına, güllerin bizim için açtığına inanıverir.”
“bizim ikimizin içinde kavrulduğumuz ateşli kazanın içinde yaşamıyorlardı; ama aralarında öyle bir yakınlık, öyle bir sükûnet vardı ki, kalbime bıçak saplandı sanki.”
“köprüler birleştirir ama aynı zamanda ayırırlar da.”
“inan bana, henri, şimdiki zamandan çaldığın her an, sonsuza dek kaybedilmiştir. şimdiden başka bir zaman yoktur.”
“aynayı kaldırdığında yüzün oradadır, zamanda ve yerde saklanmıştır, yoksa başka bir şansta mı saklanmıştır?”
“insan ya yüreğinin derinliğinden yapmalı bir şeyi ya da hiç yapmamalı.”
“bülbüller bizi eğlendirmek için şarkı söylemek dışında bir şey yapmaz. insanların bahçelerindeki bitkileri yemezler, mısır ambarlarına yuvalamazlar, tek yaptıkları iş bize içlerini dökmektir. işte bu yüzden bülbülleri öldürmek günahtır.”
“bazen kelimelere ihtiyacınız olmaz.”
hayat ne acayip bilmece. birinin hatırlamadığı, öbürünün unutamadığı olur hep böyle.”
“insan ne kolay alışıyor. alıştıklarını ne kolay vazgeçilmez sayıyor. ne kolay onlarla tarifliyor kendini ve sonra ne kolay bomboş kalıyor.”