zehra
@eylullllllllllllllll
İstanbul
2005
27 okur puanı
Aralık 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Bu ikiyüzlü yaşamaya çaresiz bir gün daha katlanıyorum. Utancım bir kat daha artıyor.
Sevgi olmadan kelimenin tam anlamıyla çocuklar büyüyemez.
Sevdiğimiz bir insanın elini tutmak bile güçlü bir stres azaltma ilacıdır.
Okur Takip Önerileri
Yetişkinler de dahil çoğumuz için tanıdık insanların varlığı, sesi veya onların bize yaklaşırken görüntüsü bile stres tepki nöral sistemlerimizin aktivitesini ayarlayarak stres hormonlarının gücünü azaltarak sıkıntı hissini bastırır. Sevdiğimiz bir insanın elini tutmak bile güçlü bir stres azaltma ilacıdır.
Sıkıntımızı gidererek yaşama şansımızı çoğaltan deneyimler bize mutluluk verirken, bu riski arttıran deneyimler bize genelde sıkıntı hissi verir.
Çocukken bize nasıl bakıldıysa biz de çocuklarımıza öyle bakmaya eğilimli olduğumuz için bir çocuğun iyi bir "beyin" tarihi kendisinin bakımını üstlenen kişinin (ister anne baba olsun ister başka birisi) çocukluk tarihine ve erken deneyimlerine bağlıdır.
Beyin aynı zamanda tarihi bir organdır. Bizim kişisel tarihimizi barındırır. Hayat deneyimlerimiz, bazen bilinçli bir şekilde farkında olduğumuz, çoğunlukla da farkında olmadığımız süreçlerle davranışlarımıza rehberlik eden hafıza kalıplarımızın kataloğunu oluşturarak bizim kim olduğumuzu şekillendirir.
"Bana önce şunu söyle: Bir yazara zarar veren
şeyler, gerçek, somut şeyler nelerdir?"
"Politika, kadınlar, alkol, para, hırs. Ve politikadan, kadınlardan, alkolden, paradan ve hirstan yoksun olmak" dedim içtenlikle.
Seni kahrolası aptal. Hadi kalk yerinden de yaz şu romanı.
Bunun kulağa böbürlenme gibi geldiğini biliyorum ama Tanrı aşkına, şampiyon olmak için insanın kendine güvenmesi lazım ve benim de ömrüm boyunca istediğim tek şey şampiyon olmak.
Bilgin olsun diye söylüyorum, ben yazmaya ne
kadar iyi olduğunu bildiğim ölü yazarları alt etmeye çalışarak başladım.
İnsanların konuşurken her zaman kullandığı, dilin içinde hayatta kalmayı başaran sözcükleri kullanmazlardı. Bedenleri olduğunu da almazdı insanın kafası. Onların akılları vardı, evet. Güzel, keskin, saf akılları.
Bir romandaki insanlar -ustalıkla inşa edilmiş karakterler değil- yazarın özümsenmiş deneyimlerinden, bilgisinden, beyninden, kalbinden ve ona ilişkin her şeyden çıkıp gelmelidir. Eğer ciddiyeti kadar şansı da varsa ve onları bütünüyle dışarı çıkarırsa tek bir boyuttan fazlasına sahip olur ve uzun süre yaşarlar.
Bu kıskanç karılar olmasa biz bakıcılıkla kolay geçinemeyiz. Deftere bak, evlendiklerinden bir iki sene sonra ya kocalar karılarından, ya karılar kocalarından usanıyorlar. Haydi Nefıse'ye iş çıkıyor. Yıl yılına birbirini sevenleri de var ama,
pek ender, binde bir ... Böylelerine yarımşar okka sarımsak asmalı ..
