Kendimizin daha kim olduğunu bile bilmiyorken, ne yapsak boş ve anlamsız gelecek. Çocukluktan dayatılan şeyleri oturup çözebileceğimizi hiç sanmıyorum. Dayanmak denilen şey de ancak tahammüldür. Sen bu halde olmaya ne kadar tahammül edeceksin, çünkü sen mi istiyorsun böyle olmasını ya da gücün mü yetmiyor olan bitene, keza her türlü bilinmez olasılık var, kendin için, öz gölge kişiliğin için... bir şekilde yanılsama içinde düzene ayak uyduruyoruz, milyar yıldır işleyen bu dünyanın çarkında bulacağımız bir yön kalmadı. Bize yaşayacak ve keşfedilecek bir şey kalmadı. Kendimizden bile.
(leş gibi bir yıl daha bu dünyada)