Ayça Özder
@fikirevrni
/SAİMBEYLİ/ADANA/
Sosyal hizmet mezunu
Şehir içi yüzyüze şehir dışı (online)
Aile içi danışmanı (online)
Öğrenci koçluğu danışmanı (online)
Yaşam koçluğu danışmanı (online)
Bilgi için DM
192 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ne zaman gider insan?
Vakti var mıdır gidişinin?
Hiç beklemediğin bir anda, vakitsizce gider mi?
Gidiyorlar işte!..
Duvarda hırkası, cebinde tesbihi, ölümüyle beraber duran saati, sandıktaki eski fotoğrafları, namaz kıldığı seccadesi, anıları, hüznü kalıyor.
Ama onlar gidiyor.
“Gidiyorum.” bile diyemeden.
Veda dahi edemeden...
-Sır
#hüzün #ölüm #ayrılık #112
Ve gün gelir,
konuşmak yerine susmanın,
yaklaşmak yerine mesafe koymanın,
beklemek yerine unutmanın
seni daha az incittiğini öğrenirsin…
Hüzün, ayrılma zamanı gelmiş bir olay ya da kişiyi simgeler; yeni bir aşamanın başlayabilmesi için, bir devrenin kapanıp bitmesi gerekir.
Doğan Cüceloğlu
Okur Takip Önerileri
Ayça Özder tekrar paylaştı.
Doğru yaptığımızı sandığımız şeylerin aslında kendimizi aldatmaktan başka bir şey olmadığını, okuyan herkesin kendini hangi noktalarda aldattığının farkındalığını oluşturacak oldukça güzel
Bir kitabı okumaya başladı
'Elinden bir şey gelmeyince uzun uzun susar ya insan.Ben de susuyorum,ne kadar dayanır yüreğim bilmem ama içimde bir şeyler ölüyor, hissediyorum.'
"Her insan geceleri kendi ışığına doğru yürür." Hayatın o en zor geçitlerinde, karanlığı delen bir ışık mutlaka vardır. Onunla yolumuzu bulur, yaşamaya devam ederiz. Senin içinde yanan kandili kimse söndüremez. Etrafı zifiri karanlık kapladığında sakın korkma. Kendi ışığına yürü bilemezsin belki de yeni hikayeni eskisinden daha çok seveceksin.
'𝑲𝒐𝒓𝒌𝒎𝒂 𝒔𝒂𝒅𝒆𝒄𝒆 𝒐̈𝒏𝒖̈𝒏𝒆 𝒃𝒂𝒌'
Herkes çok iyi bilir ki, bazen bir saatlik süre insana ömür kadar uzun gelirken, bazen de göz açıp kapayıncaya kadar geçip gider. Zamanın garip kısalığı uzunluğu, o saat içinde yaşanan olaylara bağlıdır. Çünkü zaman, yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir.
Momo
BÜYÜKLERİN HAK YEMESİ DOĞAL KABUL EDİLİYOR
Bu sabah kahvaltıda dolaylı olarak tanıdığımız yeni evli bir çiftin sıkıntılarından söz ediyorduk. Babalarının ısrarı ile evlenmeyi kabul etmişlerdi, ama şimdi ne kadın ne de erkek mutlu. Kadın hamile ilgi bekliyor, erkek kendi içine kapanmış sabahlara kadar başka bir odada işiyle meşgul oluyor. Anne babaların çocuklarla ilişkilerinden söz ederken, 24 yaşında üniversite öğrencisi Umay, "Bu toplumda büyüklerin hak yemesi doğal kabul ediliyor ve bunun farkında bile değiliz," dedi. Ve geçen gün Geliştiren Anne-Baba kitabımdan paylaştığım sözü düşündüm:
"Çocuğunuzun size saygı duymasını istiyorsanız, ilk adım sizden gelmeli, siz çocuğunuza gerçekten saygı duymayı ve saygılı davranmayı öğrenmelisiniz."
Düşündüm, sanırım birçok insan, çocuğuna saygı duyma kavramını çok tuhaf karşılıyor. Korku Kültürü içinden bakınca, saygı, ancak kendinden güçlü ve korkulacak birine duyulan bir duygu, bir tavır. Bazı insanlar benim yukarıda kitaptan aktardığım cümleyi, Korku Kültürü içinde, "çocuğunuzdan korkun, onu evin efendisi yapın," şeklinde
anlayabilir. Merak ettim, Umay'ın gözlemine katılıyor musunuz? Umay, "Bu toplumda büyüklerin hak yemesi doğal kabul ediliyor ve bunun farkında bile değiliz," demişti. Siz bu gözleme katılıyor musunuz?
Emek ve zamanınız için teşekkür ederim.
(Doğan Cüceloğlu / 26.11.2016)
Bir toplantida Eflatun’a sorarlar:
“insanlarda gözlemlediğiniz ve sizi en çok şaşırtan davranışlar nelerdir?”
Eflatun cevabını şöyle sıralar:
“Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler, sonra çocukluklarını özlerler. Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler, ardından sağlıklarını geri almak için para öderler.
Yarından endişe ederken bugünü unuturlar, dolayısıyla ne bugünü ne de yarını yaşarlar .
Böylece hiç ölmeyecek gibi yaşarlar , ancak hiç yaşamamış gibi ölürler.”
Ayça Özder tekrar paylaştı.
İsyan etmek üzere olan bir genç...
Kötücül davetlere karşı verilen bir mücadele...
Çetin bir imtihan...
Seven gönüllerin inanılmaz ayrılığı...
Yüce gönüllü bir üstad...
Ve bulunmaz bir sevda...
Sevdiğini toprağa verdikten sonra İstanbul’a yerleşen Saltık Buğra’nın hayatında yepyeni bir sayfa açılacak; çektiği ızdırabın şifasını, kendine çok uzak bir dünyadan gelen sevda vesilesiyle Yaratıcı’ya secdede bulacaktır...
Bir kitabı okumaya başladı
