sevcan
@franceses
İstanbul
100 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Eğer özgürlük içimde değilse, nereye gitsem onu bulamam.
Condillac, ünlü kitabında şöyle başlar: "Ne kadar yükseğe çıksak da ne kadar derine insek de duygularımızdan kaçamayız." Kendimizden hiçbir zaman ayrılamayız. Başka varlık olarak aktif ve canlı bir biçimde kim olduğumuzu düşünmediğimiz sürece başka bir varoluş elde edemeyiz. Gerçek manzaralar kendi yarattıklarımızdır, onların tanrıları olarak, onları gerçek ve yarattığımız biçimde görürüz.
Dünya böyledir –güneş altında ışığın ve koyu altın renginin soluk gölgesinde parlayan içgüdüsel güçler mezbelesi.
Okur Takip Önerileri
Hepimiz, içimize bakmadığımızda miyobuz.
Diğerlerinin rahatsızlığı ve acısıyla karşılaşınca her insanın kalbine ferahlık veren anlaşılmaz ve tarifi zor bir kötülük vardır.
Yaşam, insanın ruhunda ve bedeninde rahatsızlığa neden olan bir mide hastalığı gibi hissedilebilir. Ruhun perişanlığı iyice hissedilince, bedenimizde uzak gelgitler oluşur ve bu yolla acı hissedilir.
Bilinçli olmanın acısının farkındayım. Şairin dediği gibi:
Halsizlik, bulantı
Ve acılı bir arzu
Bizi en çok yoran anlamaktır. Yaşamak düşünmemektir.
Bana ait olmayan izlenimleri yaşıyorum. Reddedişlerimle tükeniyorum. Kendim olduğum yolda bir başkasıyım.
Ah, hiçbir özlem, olmamış şeyler için duyulan özlem kadar içimi acıtamaz!
Kişisel gerçekleşmeyi bilemedik.
İki uçurumuz –göğe bakan bir kuyu.
Eğer düşünebilseydi, kalp atmazdı.
Doğa kırar umutları, yazgı değişir ve tanrı yukarıdan bakar tüm olup bitenlere...
Zaman, kendi hızıyla yarışıyordu. Bir karar vermeliydi. Baştan başlamak? "Neye yarar?" diye düşündü. "Daha doğru bir yol bilmiyorum ve nasıl olsa her yol ölüme ulaşacak." Belki de geriye dönebilirdi ama bu bir "boşunalığı" ikiye katlamak, iki kez yaşamak değil mi?
Çılgın Pierrot gibi yüreğime döşediğim dinamitlerle umutsuz ve yalnız, dolaşıp duruyordum sokaklarda. İnançlarım terk ediyordu beni birer birer. "Bu bir eldir" önermesinin doğruluğuna bile inanmıyordum, ellerim ceplerimde olduğu halde.
Burada da her şey çürüyor ve kokuşuyor. İnsanlar, evler, sokaklar ve kentler. Yok oluyor gençlik düşleri!...