Okuduğum bilmem kaçıncı Jeanette Winterson kitabı... Garip bir şekilde betimleyici dilini seviyorum. O dili arıyorum eserlerinde.
Bir insanın aşklarına tanıklık ediyoruz. Anlatıcının cinsiyetine dair hiçbir bilgimiz yok. Hem kadın hem erkek sevgilileri olduğunun altına imzamızı atabiliriz. Sonunu hiç böyle tahmin etmemiştim, havada asılı kaldı ama sevdim. Bazı cümlelerde kendimden parçalar bulmayı seviyorum ben, dikkatimi hep canlı tutuyor.
Gel gelelim ilk defa bu kadar haz aldığım bir kitaptan bir sebep yüzünden rahatsız oldum; biçimsel hatalar...
Yazım yanlışları, kelimeleri unutulmuş cümleler... Gözüme o kadar, o kadar çok battı ki, sırf bu yüzden yarım bırakabilirdim. Editörümüz ya fazlasıyla dalgındı ya da kendini esere o kadar kaptırdı ki hataları göremedi diye düşünüyorum.
