Sen beni sevdiğini sanmışsın o kadar.
Kinini sinirini benden çıkarmışsın da anlamak geç oldu.
Kimsede yaşayamadığını bende yaşadın da tatmin olamadın.
Kim taradı, boyadı O saçlarını senin,
Düşündüm düşündüm de hünkarım ben ne emekler vermişim meğer.
Kimselere yapmadığımı sana yapmış, kimseleri sevmediğim kadar seni sevmişim.
Yazık etmişim kendime doldurmuşum cebine bütün kurşunları da seni sevmişim.
Her şeye rağmen sevmişim.
Şimdilerde akşamları seni özlüyor. Sabahları sana kin tutar hale gelmişim.
Eğer bir Öğretici isen. Öyle bir öğretici ol ki Öğrettiklerine karşılık sende bir şeyler öğren. Öğretmek için Öğretme, aksine ben seni uyardım oluyor sonunda.
Ne yaptıysam hep seni bizi korumak için yaptım.
Korumak fasına hatalarım oldu tabi.
-İçime atıyorum ya…
İçime attıklarım, konuşmadıklarım inanki o kadar fazla var ki, benim bağırmam gerekirken ben susmaktan bana artık o “Sabır artık bana ağır geliyor.”
Kendimi çok ezilmiş hissediyorum.
Düşünüyorum bakıp bir tartıyorum da hep benim hatalarım yüzünden kavgalar çıkartılmış. Verdiğim sözleri yutturmak için savaşılmış bende sözüm den dönmüşüm hep birilerinin beni düzelmeye çalışması için kendi kendini manipüle eden, biri kendi kendine soğuyan, tiksinen biri benim hatalarımı ayıklayan bulup bana baskı yapan biri. Bakıyorum da ilişkiyi kuran kendi, hayatımı yöneten Olmuş bense be derse tamam diyemeyen biri. Bana hayali rakip ler bırakan, o stresler o baskılar sözlerimin dinlenmemesi beni kale almayan. Neyim ben oyuncak olsam bu kadar alıcım olmaz.