İnsanın insanı sömürmesi, insan ilişkilerinin geçmiş zamanıdır. Aralarında birlik kurmuş insanların doğayı sömürmesi, geleceğin görüntüsüdür. İnsanoğlu, aile, mahalle, şehir ve milliyet aracılığı ile özgürlüğe ulaşmaya çalışır. Bu bir hayal değil; ciddi, bilimsel bir tahmindir. Günümüzün sınıflar arası ilişkileri ile eski toplumlardaki sınıflar arası ilişkiler arasında ciddi farklar varmış gibi gözükür. Efendiler ve köleler, patrisyenler ve plepler, senyörler ve köylüler.. İlk bakışta kıyaslanamaz gibi görünmesine rağmen, değişen pek bir şey yok. İşçi, kölenin ta kendisidir aslında. İsmi değişiktit sadece. Doğrudan iş yeri sahibine ait değildir ama kendi konumunu kendisi değiştiremez. Dün kazandığı paraya güvenerek bugün karnını doyurabilir. Dün kazandığını ancak bugün yiyebilir. Açlıktan ölme korkusu ise ona her türlü koşulu kabul ettirir. İşçi de, tıpkı köle gibi, maddi ve manevi olarak sömürülür.
Beni, benim gibi proleter olan milyonlara, yaşama haklarına sahip olduklarını söylediğim için suçluyorlar. Zenginler, fakirlerin isyan ederek onlara haksızlık ettiğini düşünüyorlar. Halk için şöyle düşünüyorlar: Halk, öyle vahşi bir hayvandır ki, ona Saldırdıkları zaman savunma cüretinde bulunur.
Sayfa 228
"Almanya'da hukukun gölgesi de mi yok?" diye soruyordu Johann, hücresinin duvarlarına..
Sayfa 228
Çalışarak yaşamak ya da savaşarak ölmek...
Biz öldürürken merhametli oluyoruz. Hayatımız, çalışarak yavaş yavaş ölüme gitmekten ibaret. Biz onlarca yıldır darağacında sarkıp sallanıyoruz. Ama kurtulacağız. Elbiselerinde yama olmayanlara ölüm! Nefret, aristokratlara ölüm! Ölüm! Ölüm!
Sayfa 248
''Yaşam anlamsızlaştığı an ölüm daha değerlidir.''
Sayfa 231
