Tek şart, namuslu insanlarla yürümek, fikir namusuna sahip insanlarla.
Sayfa 61Kitabı okudu
Dışarıdan bir şeyler aldım. Alay nizamiyesine yaklaşınca arama yapıldığını gördüm. Yoldan gelen ilk sivil adamı çevirerek; "Birader, sizden bir ricam olacak, şu elimdeki poşeti nizamiye kapısından ziyaretçi gibi girerek içeri sokar mısınız? Ben içeride sizden alırım, sizde dışarı çıkarsınız yine" dedim.
Şöyle bir yüzüme baktı ve elimdeki poşeti aldı; "Peşimden gel" dedi.
Mana veremedim, peşine düştüm. Alayın ana nizamiye kapısından girdik. Ona kimse bir şey sormadı kapıda. Yürümeye devam etti, yolların ayrıldığı yere geldik. Ben eşyamı alıp ayrılmak istiyorum, düşünceme göre bana poşeti verince, o da dışarı çıkıp gidecek. Poşeti uzattı, aldım ve teşekkür ettim. Baktım alay içine lojmanlara doğru gidiyor. bir anda içime merak düştü.
Seslendim; "Birader, teşekkür ederim; ama merak da ettim, siz kimsiniz, içeri doğru nasıl gidiyorsunuz?". Sakince cevap verdi: "Ben 9. Bölük komutanı Yüzbaşı..." dedi ve yürüdü gitti. Yahu nasıl şaşırdım, bir an kaldım öylece. En doğrusu bizim bölüğe doğru sıvışmaktı.
Sayfa 35Kitabı okudu
Anadolu bin yıllardır bilge yetiştiren bir coğrafyadır. Bu bilginler yalnızlığı bilir, tanır ve hiçbir zaman yalnız olmazlar.
Sayfa 34Kitabı okudu
Sustuk. Yıldızlar çıkmadı daha. Geceyi bekliyoruz sessizce.
Herkes bir şeyler diyecek, kim ne derse desin umurumda değil. Ben kendim gibi insan gibi yaşayacağım. Plastiğe dokunmadan yaşamak istiyorum. Çekilmeyeceğim...
Sayfa 32Kitabı okudu
İlkel yaşama dönecek ve duygusal zekaya döneceğim. İnsan gibi yaşamak istiyorum ben.
Sayfa 32Kitabı okudu
Entelektüel zeka insanı refaha götürdü, yok oluşu da beraberinde getirdi. İnsan insanı kaybetti, birileri aramalı. Bulunur ya da bulunmaz buna cevap vermem zor; ama insanlık aranmalı.
Geleceğe gitmeye cesaretim yok, geçmişe gideceğim. Duygusal zekaya döneceğim, entelektüel zeka insanlığı yok oluşa sürüklüyor.
Doğayı simgelerde birleştirdik, yazı dedik adına ve bilgi oluşmaya başladı. Bilgi oluştukça bilgisizlik arttı.
Din bir ihtiyaç, Tanrı bir mecburiyettir. Tanrı'sız olmaz. Düşündüğünde bulursun, hepimiz Tanrı yolcusuyuz aslında.
Söz uçmaz... Her söz kainatta bir yere yazılır ve yaşarken bize geri döner bir şekilde, yaşam enerjimize katkıda bulunur olumlu sözler. Söylediğimiz olumsuz sözler ise yaşam enerjimizi yok eder geri dönerek. Onun için kötü söz söylememek gerekir, iyi sözler sarf etmek gerekir.
Sayfa 30Kitabı okudu
Aziz olan kimse; rütbe, makam, mansıp, unvan kayıtlarından kurtulmuş, yaşama sevincini bilen kişi demek bizim için. Girdiği ortama uyan, kimsenin tadını kaçırmadan geldiği gibi gitmesini bilen Azizliğe ulaşıyordu.
Her insan bir başkasında yol arar kendine...
Servet SOMUNCUOĞLU Gallemit