Dediler ki sevdiğin ölünce kalbinde kırk mum yanar, her gün biri söner. Kırkıncı gün hepsi söner, biri bekler. O tek mum ebediyen yanar, acını ebediyen tutar… Geçtiğimiz kırk gün, bugünü bekledim… Hiçbir şey olmadı. Yalanınız batsın dedim. İçimde tek bir mum kalacaktı hani; peki ne, bu yürekteki bin dönümlük orman yangını?
Okur Takip Önerileri
…Aklını dolduran tek şey; nasibinin seni bir gün mutlaka bulduğuydu. Her şey insana yazılıyor diye düşündü; ama bazen ulaşmıyor. Bilmediğimiz nedenlerle dolaşıp duruyor hayatın içinde. Bazen yanından geçiyor insan yazgısının, bazen elinden tutuyor ama bunun kaderi olduğunu anlamıyor. Tam yakalayacak gibi oluyor ama uçup gidiyor. Sonra bir gün, hiç hesapta yokken, hiç beklemezken, başka âlemlerdeki seyrini tamamlıyor senin olan şey, çıkıp geliyor ve seni buluyor.
Elbet severim seni bana getiren kara kışı,
Sen vazgeçme baharlardan.
"Aziz arkadaşlarım! Her şeyin üstünde, bu büyük meclisin bir parçası olmakla hissettiğim övüncü sunarak sizleri ve kıymetsiz bir bireyi olmaktan övünüp gurur duyduğum büyük Türk milletini saygıyla selamlarım."
(1 Kasım 1928 / İkinci Dönem Üçüncü Toplanma Yılını Açarken)
Cevat Paşa samimi bir lisanla bana sordu:
“Bir şey mi yapacaksın Kemal?”
“Evet, Paşam, bir şey yapacağım!”
“Allah muvaffak etsin!”
“Mutlaka muvaffak olacağız!”
