Yoksa bir kuşun mu reenkarnesisin?
Kanatların: neşen, terennümün: sesin…
Bir şarkının tınısıydın,
Rengârenk konuşan
Ve tabiat, benim mağaramda,
Senin parıltının bi’ gölgesi…
Yaşamın anlamını demleyebilir miyim acınası gözyaşlarımda?
Ancak bir tebessümle belki – belki de bir kahkahayla aydınlanır yıldızlarım.
Sahiden de sırf bu yüzden karanlıkta kalmalıyım.