#yelizinkitapyorumları #okudumbitti Charles Dickens David Copperfield Her ayın biri klasik grubumuz ile bu yılın ilk klasiği David Copperfild oldu 1104 sayfa okuması çok güzel bir kitaptı David'in yaşadığı olaylar, birbirinden ilginç karakterler, hainler, çıkarcılar, tertemiz yüreğe sahip olan insanlar bir şekilde pes etmeden elinden geleni yaptı David kolay şeyler de yaşamadı karakterlere aşırı atıp tutmuş olabilirim okurken ve kesinlikle hakettiler mutlaka okunması gereken klasiklerden kitapla kalın hoşçakalın dostlar Alıntılar "Hak ederek kazanacağımız bir lokma ekmek, miras yoluyla edinilmiş bir parayla ödenecek bir şölenden daha tatlıdır." Ah Agnes, ah ruhum, hayatım son bulurken de yüzün yanımda olsun hep; geride bıraktığım bu silüetler gibi gerçeklik de eriyip benden giderken umarım sen hâlâ yanımda, yukarı işaret ederken bulurum! Bu umutsuzluğun en kötü safhasında, öleceğim sandım. Bazen evde ölmek istediğimi düşünüyordum; hatta bir an önce eve varmak için geri dönüyordum. Bazen daha uzaklara gidiyordum - ne aradığımı bilmeden ve ne olduğunu bilmediğim bir şeyi geride bırakmaya çalışarak şehir şehir geziyordum. "Sevgili Agnes," dedim, "iyilik, azim ve bunun gibi tüm soylu vasıflar söz konusu olduğunda ben bu kadar yoksul, sen bu kadar zenginken senden şüphe etmem ya da sana yol göstermem küstahlık olur; ama seni ne kadar sevdiğimi ve sana ne kadar çok şey borçlu olduğumu biliyorsun. Yanlış ir görev duygusu uğruna asla kendini feda etmezsin, değil mi Agnes?" "Ah hala, ne olur bana yardım et! Ham'ciğim, bana yardım et! Mr.David, eski günlerin hatırına, lütfen bana yardım edin! Daha iyi bir kız olmak istiyorum. Şimdi şükrettiğimden yüz kat daha fazla şükretmek istiyorum. İyi bir adamın karısı olmanın ve huzurlu bir hayat sürmenin ne kadar mutluluk verici bir şey olduğunu daha fazla hissetmek istiyorum. Ah ben, ah ben! Ah kalbim, kalbim!" .... beni, giyinip kuşanmış halimle ve küçük fâni eşyalarımı koyduğum ufak valiz önümde, Mr. Quinion'u Yarmouth'taki Londra arabasına götüren posta arabasında, (Mrs.Gummidge'in diyebileceği gibi) yalnız ve bahtsız bir çocuk olarak otururken hayal edin! Evimizin ve kilisenin giderek nasıl küçüldüğünü, ağacın altındaki mezarın, araya giren şeyler yüzünden nasıl yok olduğunu, eski oyun bahçemdeki kulenin nasıl yükselmediğini ve gökyüzünün ne kadar boş olduğunu görün! ... " Ben kötü bir anne miyim Davy? Ben namussuz, zalim, bencil ve kötü bir anne miyim? Söyle hadi yavrum, 'öylesin' de canım oğlum da Peggotty sevsin seni; hem Peggotty'nin sevgisi benimkinden çok daha yüce bir sevgi Davy. Ben seni hiç sevmiyorum, değil mi?"

David CopperfieldCharles Dickens · Alfa Yayıncılık · 20043,577 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yeliz Uçaravcı