Liderlik
Sürekli kendi kendimize bir böbürlenme halindeyiz ama hep alt sıralardayız. Yani değişmiyoruz, dönüşmüyoruz, gelişmiyor ve ilerlemiyoruz.
İlerlemeyi ve gelişmeyi istemememiz gibi bir durum söz konusu olamayacağına göre,
Suçu başkalarında aramak gibi bir zavallılığın içinde olduğumuzu kabullenmek de mümkün olmayacağına göre,
Aklıma liderlikle ilgili okuduğumuzu, dinlediğimizi anlamadığımız ihtimali geliyor. O da olmaz, hepimiz okumuş çocuklarız.
Peki, o zaman neden bir türlü liderler çıkaramıyoruz?
Çok su götürür, boyumu aşan derin bir konu. Yalnızca naçizane birkaç saptamamı paylaşacağım.
Doğal değil ikiyüzlü insanlar yetiştiriyoruz. Doğalarını yaşamalarına izin vermiyoruz.
Kendi düzenimizi korumak için çocuklarımızın özgürlük, yaratıcılık ve girişimciliklerini bastırıyoruz. Kazanacağımızı bilerek zavallıca onlarla yarışıyoruz, yeniyor ve eziyoruz.
Onlar da durumu idare ediyor, kendini güçlü gördüğünde ilk size karşı çıkıyor. Ne büyük sürpriz.
Çocuklarımıza onları korumak gerekçesiyle sorumluluk vermekten korkuyoruz.
Sorumluluk alan güçlüdür, başkaldırır. Korkmamız belki de bundandır!
Alışık olmadığımız bir şeyi yaparlarsa, nasıl bir tepki vermemiz gerektiğini bilmediğimiz, belirsizlikten korktuğumuz için icat çıkarmalarına izin vermiyoruz.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.