Bach'ın üç dört kitabını arka arkaya okudum, ya da okuma şanssızlığına uğradım. Bence Amerikan kültürünün malum içi boşluğu sayesinde aradan sıyrılabilmiş, çok özellikli olmayan şeyler yazıyor. Özellikle Pırpır hakkında evrensel aydınlanmayı sağladığına inanarak yapılan yorumlar sonrası kitabı okumak halay kırıklığı. Kendiyle barışmaya çalışıp başaramayan ama geldiği noktayla öğünen bir hayat çizgisi sadece.
