Hepimiz çok sevdiğimiz şeylerle ilgileniyor olsak da insanların beğenisini önemser yahut o işi tam anlamıyla yapamadığımızı ve hiçbir zaman yapamayacağımızı düşünüp vazgeçebiliriz. Ancak doğru olan mükemmeli yapmak değil, iyi olanı yapmak ve bundan keyif almaktır. Unutmamak gerekir ki mükemmel, iyinin düşmanıdır. Kitap aslında okuyucuya tam olarak bunu aktarıyor.
Ramon, resim çizmeyi çok seviyor, bundan keyif alıyor. Ancak resimleri ile alay eden ağabeyi Leon’un etkisiyle resim çizmekten vazgeçiyor ta ki kız kardeşi Marisol’un kendisinin buruşturup kenara fırlattığı resimlerden yaptığı sergiyi görene kadar. Marisol ona vazoyu birebir aynı çizmek zorunda olmadığını “vazoymuş gibi” de çizebileceğini anlatıyor ve “mış gibi” resimler özgür ve kaygısız resimleri oluşturuyor.
Mış gibi güzel şeylere :)
