Dağınık kafayla asla okunmayacak kitapları sayın deseler en başa hangi kitabı yazarsınız? Bu kitap diyor ki, beni yazın. Çünkü çok fazla derinlik ve irdeleme var ve eğer kafanız doluysa ilerlemek zor hatta sıkıcı geliyor. Bu sebeple önceliğinizin kafa rahatlığı olmasına özen gösterin ki o da bu dönemde ne mümkün de mi? Aslında incelenen üç kişinin de ortak bir paydası var. Hölderlin, Kleist ve Nietzsche de döneminde anlaşılamamış, ortak bir kader yaşamış insanlar. Hemen aklımıza en sondaki Nietzsche ismi geliyorsa doğru anlaşıyoruz demektir. Kim elindekinin kıymetini biliyor ki değil mi? Herkes dönemi, zamanı geçtikten sonra anlaşılıyor. Çok damardan girdik galiba, bir şarkı bırakalım bari: youtube.com/watch?v=oDEQ9Y6... Çocuklarını sevmeyen 19. yüzyıldır aslında genel sıkıntı buradadır. Aynı şimdi içinde olduğumuz yüzyıl gibi artık dünya ve onun tarihi, çocuklarını kabul etmez ve hep öteler başka bir yere. Birçok değerli yazar, birçok değerli yazı bunun acısını çeker. Zweig bile bunun acısıyla canına kıymadı mı? Her gün farklı kişiler aynı sebeplerden dolayı kendine kıymıyor mu? Şöyle bir cümle kursak (Nietszche’den çaldım) itiraz gelir mi? “Ama bizler... yeni, eşsiz, karşılaştırılamaz, kendi yasalarını kendileri koyanlar, kendi kendilerini yaratan insanlar olmak istiyoruz.” Bir gün olur kim bilir? Yaşıyorum, o halde umut var demektir. Esen kalın efendim..

Kendileriyle SavaşanlarStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20192,476 okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.