Hayat, çoğu zaman, insanın karşısına birçok işaret çıkarıyor. Bazen uzaklara bakıp 'bir şeyler' ararken burnumuzun dibinde hevesli öğrenciler misali parmaklarını havada sallayıp duran işaretleri göremiyoruz. Veya havadaki birçok parmağı görmemize rağmen hiçbir 'öğrenciye' söz hakkı vermeden yerimize geçip oturuyoruz hevessiz bir öğretmen gibi. Mona ikisi de değil... Bazen karşısına çıkan işaretlere yanlış ya da çok büyük anlamlar yüklüyor ama kesinlikle onları görmezden gelmiyor. Onun, kendisine ait bir işareti var; dışarıdan görünmeyen bir işaret.
