"Sır gibi seversen eğer muradın gerçekleşir. Çünkü tohum toprağa gizlenirse yeşerir..." demiş Mevlânâ. Özdemir Asaf tam da bu şekilde sevmiş Lavinia'sını. Daima en kuytusunda yeşertmiş aşkının en güzel çiçeğini. Kainatı telaşe vermeden, usulca, gizlice sevmiş. Sevmek denen iş yürekten ağza düşmemeli, düşmesine izin vermemeli. Bu sıralar şiir kitapları ilgimi çekmeye başladı ve beni en çok etkileyen yazar kesinlikle Özdemir Asaf oldu.Yıkıldı yolunu bekleyen şehir. Şimdi gelsen de bir, gelmesen de bir... Kalbim senin evindi, sen kendi parçanı yok ettin. Yaşattıklarından sonra Ayağın taşa takılsa, beni hatırla...Bu kadar nahif bir adama kim bu kadar acı çektirmiş? İyi ki de çektirmiş. Biz dil bilmezlerin duygularına kim tercüman olacaktı değil mi? Seni saklayacağım inan. Her günümde, her gecemde, her cümlemde sen kalacaksın. Kimse bilmeyecek kimseler göremeyecek seni. Yaşayacaksın gözlerimde, sen göreceksin, duyacaksın. Bakacaksın benzemiyor gelen günler geçenlere, dalıcaksın. İşte ansızın geleceğim o an aklına. Seni yaşayacağım anlatılmaz, yaşayacağım gözlerimde; gözlerimde saklayacağım seni. Bir gün anlayacaksın beni. Kesinlikle okumalısınız.

Yalnızlık PaylaşılmazÖzdemir Asaf · Adam Yayınları · 200013,7bin okunma

·

95 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Saudade