“Öğretmenler, öğrencilerini gezmeleri için akıl hastanelerine götürdüler - o günlerde, akıl hastanelerine tımarhane deniliyordu. Böylece öğrenciler, gördükleri çarpık çurpuk ve bağırıp çağıran hastalara bakıp kendi ırk sağlıklarını takdir edebilecekti. Çocuklara bu alt sınıfa acımamaları gerektiği öğretiliyordu.” (s63)