Çargâh makamında ayîn-i şerif, ilahi, tevşîh ve durak gibi eserlerden maada (dışında), şimdiye kadar hiçbir lâdinî eser bestelenmemiştir.
Harik (yangın) zuhuruna veya herhangi bir felakete sebep olabileceği korkusuyla, zevk alemlerinde ve işret meclislerinde bu makamın esatizegân-ı eslâf (eski zamanların üstadları) tarafından men’ olunduğu malumdur.
Buna rağmen bir gün, bu makamın seyri ve teşkili hakkında bir malumat edinebilmek için hocam Cemil Bey’den ufak bir taksim rica ettim. Hatırımı kırmadı, kemençesini alarak kendine has bir eda ile taksime başladı ve karar verdi. Herhalde kendisinin de hoşuna gitmiş olacak ki, Tiz saba’dan meyâna girdiği zaman o anda velûd ruhundan tulû eden bir kaç nağme-i dilsûz (gönül yakıcı nağme) ile kemençe feryada başlar başlamaz, bende tahammül kalmadı. Gözümden yaşlar boşanıyor , kendimi başka bir alemde görüyordum.
Fakat birdenbire ortalığa yayılan keskin bir bez kokusu, bu harikulâde nağmeyi kararsız bıraktı. Üstad taksimine başlarken elinde yanar bir halde bulunan sigarasını minder üzerindeki sigara tavlasının kenarına koymuş, sigara tavlanın hizasına kadar yandıktan sonra kurtulup minderin üzerine düşmüş, evvela minderi yakmış ve pamuklara sirayet etmiş. Hemen biraz su dökerek ateşi söndürdük.
Sayfa 119Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.