Hafız Hüsnü Efendinin en sevdiği yemek, kendi tabiriyle “tatlı dil, güler yüz” idi. Bize geldiği zaman, kendisine mahsus bir kuzu başını sofrada hazır bulundururduk. Kahveyi sever ama nasıl şapırdatırdı. Hiç böyle kahve içene rastlamadım. Her şaşırtırsa “Oh! hay ömrünüze bereket...” dediği üst kattan işitilirdi.
Rakıya bayılırdı Hafız Efendi, evvela bir-iki kadeh içer, namazını kılar, ondan sonra gece yarılarına kadar içer fakat serhoş olmazdı. Zevklenir, neşelenir, okur, ağlatır, güldürür; hikayeler, efsaneler anlatır; tasavvuftan bahşeder, bir taraftan da içerdi.
Sayfa 124Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.