Tuhaf, absürt. Aynı zaman da dahice yazılmış bir kitap. Tüm dünyayı dolaşmış, Salvador Dali’nin hayran olduğu, Michel Foucault’un onun için koca bir kitap yazdığı ( ölüm ve labirent), ve hayatını intiharla sonlandıran ilginç insan Raymond Roussel. Locus Solus ‘ıssız yer’ anlamına gelir. Kitabın ana karakteri Canterel bir bilim insanıdır. Locus solusa gelen bir grup insanı bahçede bir gezintiye çıkarır. İlginç buluşlarını uzun uzun betimlemelerle anlatır. Fazlasıyla gerçeküstü, hayal gücümüzün sınırlarını zorlayan anlatımların arka planları çok çok sonra açığa kavuşur. Kitap hakkında olumlu ya da olumsuz yorum yapmak anlamsız olur çünkü kendi kategorisinde bir benzeri daha yok. Bu deneyimi yaşamaktan büyük bir haz aldım. Ama anlatılan imgeleri zihnimde oluştururken zaman zaman zorluk yaşadım. Kitaptan bir cümleyle bitiriyorum... “Bir varmış bir yokmuş...” döneminin insanları hayvanları konuştururdu; Canterel’in kristalinde ise “safi beyinden, kaslar ve sinirlerden oluşan bir insan başı” durur: Danton’un kafası. Etrafında yüzen, derisi yüzülmüş bir kedi, mask gibi taktığı bir elektrikli külahla bu kafanın havada asılı duran sinirlerini harekete geçirir; kasları oynar, “olmayan gözleri dört bir yana çevirmiş” gibi görünür; ağızdan geriye ne kalmışsa, o açılıp kapanır, bükülür, sessiz öfkesinden suyosunları şeklinde büyük cümleler çıkarır ki, bunları Canterel misafirlerine tercüme eder.

Locus SolusRaymond Roussel · Yapı Kredi Yayınları · 2019171 okunma

·

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sibel Akbey