Elif Key'i ilk defa okudum. Iyi ki de okudum dedim. Eski yazılarını okurken ülkece yürüdüğümüz yolları yeniden yürüdüm. Canım yandı yeniden.... haklı unutursak kanımız kurusun dediğimiz onca şeyi unuttuk ve gene gene unutacagiz ve faturayı hayat mucadelesini vs bilimum onca şeyimizi bahane ederek kesecegiz... Geçmişe baktığımda ne acılar çekmişiz ne çok kayıplar vermişiz derken bile gene yenilerini unutacagimiz gercegini görebiliyorum. Cünkü yavaş yavaş delirmemek için, z raporunu alip sadece dosyalamak akıl sağlığına iyi geldiği için... yoksa bu derece kin ve nefreti anlayamıyor ve tahammül edemiyor insan. 90'larda cocuktum benim için 90'lar sokakta aksama kadar oyunların oynandığı,ortak sofralarin ,müsaitse annemler size gelinecek denilen ilişkilerin olduğu ve kendi halinde zararsiz,saygılı,nazik insanlarin yasadigi bir zamandı bazen gerçek miydi diyorum.Ne ara bu kadar kötülüğün kanıksandığı hale geldik anlayamıyorum. Şimdi değil gazeteye , TV izlemeye tahammülüm yok. Kapatirsam kendimi hissetmem modundayım. Kaldıramıyorum... O,şu,bu diyemeyenlerdenim insanız işte insan... ama yok sistem farklı özelliklerimizden vurmayı seviyor ne de olsa kasa kazanmalı... Neyse Elif hanım dediğiniz bahar hala gelmedi... Belki de gene dediğiniz gibi mezarımızın uzerinde çicekler açtığında gelir...

Bize İki Çay Söyle ...Elif Key · İletişim Yayıncılık · 2015270 okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arzu Onuklu