Yusuf Hayaloğlu'nun şiirlerini okumak güzel, kendi sesinden dinlemek daha güzeldi. İnsan ister istemez diyor, daha çok yaşasaydı, daha çok dinleyebilseydik diye. Hele bir programda Kıvırcık Ali ile birlikte söyleyişini hatırlıyorum, burada hangi cümleyi kursam eksik kalır o anı anlatmaya.
Onun şiirlerini hikaye diye okuyası geliyor insanın. Bazı şiirlerinde öyle bir kurgu var ki hikaye olur, roman olur, film olur... Şiir bittikten sonra öyküsü devam eder yüreğinde. Ah Ulan Rıza der durursun kendince.
"Kemal Sunal da öldü Nâlan,
İyi kalpli amcaları birer-birer uğurladık.
Ve dünya kirlendi,
Filmler bozuldu
O masum sevdalar yaşanmıyor artık."
