Ümmü Eymen annemizin, Allah Resûlü'nün (sas) vefatı üzerine yüreğine çöken dayanılmaz acı ona şu mısraları söyletmişti:
"Ey cömert gözlerim! Gözyaşı dökmen şifadır.
Gözyaşlarını arttır,
O öldü, dediklerinde,
Bu, en büyük musibetti.
Dünyanın kaybettiği en hayırlı zata ağlayın!
Zira O, kendisine vahyin tahsis edildiği kişiydi.
Akıtılan bunca gözyaşı senin için,
Allah sana en güzel şekilde ihsan etsin diye.
Gelişini bildiğim kişisin,
Rahmetle gelen bir ziya idin;
Sonra nura dönüşen,
Karanlıkları aydınlatan ışık olan."
Sayfa 29 - Siyer YayınlarıKitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.