Absürt olaylar silsilesiyle başladı, sonradan bizi bir ütopyaya/distopyaya götürdü ve yine absürt bir şekilde bitti. 150 küsur sayfa ama dolu doluydu, bir an bile durup soluklanmama izin vermedi. Beni, Tichy'nin hikaye boyunca karışık kalan kafasına çok güzel soktu.
Lem'in bol mizah, iğneleme ve kelime mucitliğini harmanlayan tarzıyla Yıldız Güncesi'nde tanışmıştım. Gelecekbilim Kongresi de aynı tadı verdi. Herkese önerimdir.
