Uzun zamandır okuduğum kitaplara inceleme yazamıyordum, aralarından beğendiğim, beni etkileyen kitaplar elbette oluyordu ama buralara birkaç satır yazacak kadar değil sanırım. Uzun zamandır kitaplığımda duruyordu Az. Birkaç gün önce okumaya başladım, ilk başlarda anlatılanlar o kadar midemi bulandırdı ki cehalete, küçücük bir kızın başına gelenlere, onu bu hayata sürükleyenlere çok kızmıştım. Okumaya devam ettikçe kızın içindeki asi ve özgür ruhu çok sevdim, hayatın ondan çaldıklarını tek tek hayattan geri alma çabasını... Sırf düşmemek için, tek başına kalabilmek için battığı tüm bataklara, sevilmemişliğine, yapayalnız kalışına, boyun eğmeyişine şahit oldum ve yalnız kalmış bir insanın, konuşacak kimsesi olmayan bir insanın ne kadar düşebileceğini ve düştüğü bu yerden bir insanın sevgisiyle tekrar nasıl kalkabileceğini gördüm... Kitapta çok fazla tesadüfi olay vardı, normalde bu kadar çok tesadüfi olay başka bir kitapta olsa sevmezdim sanırım ama burada o tesadüfler öylesine güzel ve doğal işlenmiş ki kitabın çoğu yerinde sayfalara şaşkınlıktan gözleriniz büyümüş bir şekilde bakakalıyorsunuz. Kitabın ikinci bölümünde ise hayatta yapayalnız bırakılmış bir çocuğun bir gün Oğuz Atay'ın kitaplarıyla tanışmasına ve Oğuz Atay'ı kendi kişiliğiyle içselleştirip onu babasının yerine koymasına şahit oluyoruz. Derda kitabın ikinci yarısında tüm görülmemiş, duyulmamış, sevilmemiş insanların sesi oluyor "BURDAYIM" diye haykırarak. Kitapta en etkilendiğim kısımlar da zaten Oğuz Atay'la ilgili olan yerlerdi ve gözyaşlarım o sayfalara aktı, karıştı... İlgisizliğin, sevgisizliğin, bir insanın dinleyecek kimsesi olmamasının insana neler yaptırdığını ve ruhların birbirini bulunca insanın yeniden nasıl hayat bulduğunu okudum satır satır. Bu dünyada bin kere ölünmeden bir kere dirilemeyeceğini okudum. Her ruh, eşini arıyor; kimi o ruhu genç yaşında buluyor, kimi hiç bulamıyor ya da bizim kahramanlarımız gibi 40 yıl sonra ruhları birbirine karışıyor bir mezar taşının başında... Kitabın sonunda da yazarımızın dediği gibi: Birlikte olabilmek için kırk yıl, birlikte ölebilmek için de bir kırk yıl daha yaşıyor bizim kahramanlarımız...

AzHakan Günday · Doğan Kitap · 201921,4bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ebru Özer