Gökyüzünü tasvir eden bir ruha bürünüyor hisler bazen , bir ses tınısı ile diriliveriyor insan çürümüşlüğünden ... Sitem eden bir küçük ezgisi var şiirin .. “Ama sen uzaklardaydın ey kalbim “. Uzaklarda olan solumuzda taşıdığımız mücevher mi , yoksa Allah ‘ a sunduğumuz avuç içi kadar pıhtının neleri hissedip gözyaşı ile bezediği amelleri mi
