Yaşama uğraşı Cesare Pavese’nin 1935-1950 yılları arasında tuttuğu günlüklerinden oluşuyor. Pavese ‘Yalnız Kadınlar Arasında’ adlı romanıyla İtalya’nın Stringa ödülünü aldıktan kısa bir süre sonra son 15 yılına ait bu günlükler dışında tüm yazı ve notlarını yok ederek bir otel odasında yaşamına son vermiştir.
Günlükler günlük olayları değil yazarın yaşama dair düşünceleri, şiir, yazarlar, şairler ve eserleriyle ilgili düşünceleri, bazı kitaplardan aldığı alıntıları içeriyor.
Okurken onun yaşamı, şiir yazımı, çeşitli yazarlar ve eserleri, aşk, kadınlar, Tanrı, din, inanç, kader, ölüm, intihar, çocuklar gibi birçok konudaki düşüncelerine, hayal kırıklıklarına, yaşama çabalarına, eşlik ettim. Derin anlamlar içeren aforizma niteliğinde birçok satır var. Yaşadığı ilişkilerin mutsuzlukla sonuçlanmasından sanırım kadınlarla ilgili acımasız çıkarımları dikkatimi çekti. Psikanalizin hataları hastalığa dönüştürmesini eleştirmiş. Psikanaliz kuramlarını kullanarak kendi ilgisizliklerini gizlemek amacıyla küçük çocuklara tecavüz edenleri geçmişindeki olayla ilişkilendirerek bağışlanabilir gösterenlere karşı düşüncesini yansıtan şu cümlesini çok beğendim: “Hayır, beyler! Küçük çocukların ırzına geçmenin bağışlanacak hiçbir yanı yoktur.” Bu cümlenin balyoz gibi kafalarına inmesini -hanımlar sözcüğünü de ekleyerek- istediklerim var.
Yazarlık yaşamında başarıyı yakalamış, ancak günlüğün henüz başındayken 1936 yılı 10 Nisan’ında “….kendini bir şey sanan, intihar düşüncesinden bir şeyler uman, ama bunu gerçekleştiremeyen adam.” diye kendini nitelendiren ve hep bu düşünceyi taşıyan yazarın “Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım.” satırlarıyla yaşama uğraşını bırakmasına eşlik etmek istemedim. Bildiğim sonu geciktirmek ister gibi kitabın okuyacağım sayfaları azaldıkça yavaşladım. Kitap günlük olduğu için ilginizi çekmeyen konularda –özellikle en başta yer alan şiirle ilgili bölümlerde- zaman zaman sıkıcı olabilir, ancak diğer bölümler oldukça ilgi çekici. Okuyun derim.
