Arcturus'a Yolculuk'un bir bilim kurgu romanı değil.Metafiziki bir fantezi evreninde geçen klasik erkek ana kahramanın ikili yolculuğu anlatısı olarak okunmalı:zaman-mekan uzamında varılması hedeflenen sondaki hazine veya dehşetli gerçeklik ile psikolojik evrendeki yolculuk.Bu kitabı da kendi düalist dünyası gibi artıları ve eksileriyle çözümlemek istiyorum. Artıları:Dilin gösterge işlevini parçalayıp kelimeleri yeni anlam bağlarıyla bir araya getirme konusunda özgün ve başarılı bir iş.Witold Gombrowicz'in Ferdydurke'u,Burgess'in Otomatik Portakal'ı gibi bu kitabın da kendine has bir biçemi var.Çok analitik bir çalışma. Doğa olayları ve duyuların aktarılması,Tormend'in fiziksel gerçekliği farklı bir şey okuduğunuzu hissettirecek denli betimleme zengini sekanslarla anlatılıyor.Müziğin,aşkın,Tanrı'nın çok ilginç tanımlamaların içeriyor bu gezegendeki bilinç.Açılışı ve kapanışı oldukça etkileyiciydi. Eksileri:Allahım bu kadar heyecan yoksunu bir kitap yazılabiliyormuş!Yolcumuzun bir amacı olsa tersten bir Faust hikayesi olabilirmiş ama eksik yönleri çok.Krag,Torment gezegenine Maskull'u çağırmış,sakinleri aracılığıyla ruhunu ona edilgen bir biçimde sunuyor,ondan hakikati anlamasından başka bir şey istemiyor.Tormend'de geçen her sahne aynı sırayla yaşanıyor:Maskull,bön oğlu bön protagonistimiz,bir aileye geliyor,kadınla cinsel bir gerilim yaşıyor ve bir yerlere gidiyor,sonra bir yabancıyla karşılaşıyor ve Maskull'a eşlik eden kişiler farklı farklı şekillerde ölüyor,çoğu zaman da Maskull istemeden öldürüyor o kişileri.Bu açıdan Phillip Larkin'in This Be The Verse şiirindeki gibi bir suçlu oluyor Maskull.Her seferinde tekrar ediyor bu sekans.Bu karakterlerin hiçbiri de insancıl bir özellik göstermiyorlar,her ailenin ve bölgenin farklı birer hayat felsefesi var kendince-1.Dünya Savaşından 2 yıl sonra yazılmış olduğunu hatırlatmalı-hatta Maskull'a bunun dedikodusunu bile yapıyorlar sık sık.Diyaloglar ise tartışma götürmez biçimde çok sıkıcı ve görüşler derinleşmiyor,dinsel bir doktrinle,canlı şeylere zarar verme,başlayan bu kanlı yolculuğu katlanır kılan içinde bulunduğumuz mekan ve yazarın onu kelimelerle resmetme becerisi olarak kalıyor sadece.Maskull'un bile insanlığından şüphe ediyoruz.Bu embesilin pişmanlıklarına değinmiyor bile yazar adeta,empati kurulacak birisi değil.Yazar da bunu istemiyor belki daha sahici olacağı içi fakat kocası öldürülen,duyguya inanan canavar falan ufacık bir hezeyan göstermiyor bu dünyada.Bölümler arasında da hiçbir neden-sonuç ilişkisi yok,diyeceğim o ki abzürt bir Gılgamış Destanı gibi olan bu kitabın kurgusu gerçekten olağandışı derecede kötü ve özensiz,Arcturus'a Yolculuk pekçok açıdan gerçek bir klasik eser olmaya adayken dudak büküyor insan. Zor bir kitap fakat sahiden ilginç bir yapısı var.Sevimsiz fakat saygıdeğer bir anlatı.

Arcturus’a YolculukDavid Lindsay · İthaki Yayınları · 2016204 okunma

·

130 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bora Yılmaz