Öncelikle şunu söylemek isterim ki sizde benim gibi aşk romanlarına karşı ön yargılıysanız, kapağında ‘çağdaş aşk romanlarının en çarpıcısı’ yazmasına rağmen -özellikle de sürrealist eserleri seviyorsanız- hiç tereddüt etmeden alın okuyun. Çünkü Günlerin Köpüğü bir aşk romanından çok daha fazlası, Boris Vian'ın sivri ve yaratıcı bir dille kara mizah yaptığı bir başyapıt. Ayrıca şunu da belirtmek gerekir ki Vian‘ın caz aşkı, Sartre‘la (aslında Partre) olan dostluğu ve ona hayranlığı, din ve sistem eleştirisi kitabın her yerinden fırlıyor. Bu göndermeleri kavramak için konuya bir nebzede olsa hakim olmak gerekir tabiki ama anlıyorsanızda tadından yenmez... Kitapta çok fazla gönderme var hangi birinden bahsetsem bilemiyorum. Beni en çok etkileyenlerden biri Chloe’nin hastalığı ilerledikçe evlerinin küçülüp daralması, duvarların küçülmesi tavanın çökmesi oldu. Burada yazar nefes alamadıktan sonra dünyanın küçüldüğünü metaforik bir şekilde anlatmış mesela. Bu ve bunun gibi bir çok sembolik öge var kitapta türü sevenler çok keyif alacaktır. Kitap’tan aklımda kalan en güzel metaforlardan biri, Colin karakterinin bakışlarına derinlik kazandırmak için göz kapaklarını kenarlardan azıcık kesmesi sanırım. Bana çok yaratıcı ve bir o kadar da farklı gelmişti bu düşünce. Kitapta özellikle; ‘Chloe’nin gözüne giren güneş ışınlarından birinin ucunu sertçe kıvırdı’ gibi gerçeklik dışı cümleye çok fazla rastlayacaksınız. Dediğim gibi ben bu tarz hayalciliği seviyorum, bana yaratıcı ve eğlenceli geliyor. Dahası bu hikayenin içine fantastiklik öyle güzel yedirilmişti ki hiç göze batmıyordu. Ve pek tabi kitabın başındaki yazarın şu mükemmel cümlesi de var: “Güçlü bir romandır, çünkü yaşanmış bir olayı anlatır. Yaşanmış bir olaydır, çünkü baştan sona ben düşündüm bunu.” Aslında bu iki cümle bile size yazarın hayal dünyası hakkında çok net fikirler verebilir.

Günlerin KöpüğüBoris Vian · E Yayınları · 20111,777 okunma

·

426 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nilllll