Nilllll
@Okurrrguncesi
“Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun?”
Tehlikeli Oyunlar
Tasarımcı (Designer)
Lisans
İstanbul
İstanbul, 20 Nisan
2661 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
İçimde yarı kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı.
Sayfa 137 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Maalesef çok doğru
Kalbin terazisi, yitirilmemiş hiçbir şeyin kıymetini hakkıyla ölçemiyor. Oysa bir bilseniz, ah bir bilseniz…
Sayfa 313 - hep kitapKitabı okudu
Hikâyeler böyledir, bazen sadece bir kişi dinlesin diye anlatılır. Bir kişi çünkü, dünya demektir. Dünya da hikâye...
Sayfa 313 - hep kitapKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ama zaten insan, gidenlerin ardından, en çok kendi kalışına ağlıyor.
Sayfa 311 - hep kitapKitabı okudu
her şey geçiyor...
Hiçbir ateş sonsuza kadar yakmıyor.
Zamana ve sancıya dayanmanın en basit yolu, sonunda muhakkak geçeceğini unutmamak. Evet, her şey geçiyor. Sevmek bile, acı çekmek bile, kanamak bile, yaşamak bile, dünya bile, azalmayı dahi beklemeden bitiveriyor. Ağrı diniyor.
Sayfa 311 - hep kitapKitabı okudu
Bazen çok hızlı olur her şey. Bitmeyecekmiş gibi başlar ve sonra hiç başlamamış gibi biter. Başka türlü dinmez zaten ömrün ağrısı.
Sayfa 304 - hep kitapKitabı okudu
Hayaller Güzeldir
“Hiçbir şeyin aslı, hayali kadar güzel değildir işte, anlasana. Yoksa hayallerle avunmak yerine gerçeklere koşardık.”
Sayfa 301 - hep kitapKitabı okudu
Aynı yüzemeyen gemideyiz. Kendimizi sahibi sandığımız her şeyin sadece hiç'iyiz.
Sayfa 295 - hep kitapKitabı okudu
Unutursun için yana yana...
“Fakat hangimiz unutabilmiştik?”
Ahmet Hamdi Tanpınar/Saatleri Ayarlama Enstitüsü
Sayfa 295 - hep kitapKitabı okudu
Dünya, dedim, kuyuysa bile, ille de düşecek değiliz ya!
Sayfa 294 - hep kitapKitabı okudu
“Görüyoruz ama görmediğimize inandırmaya çalışıyoruz kendimizi. Susmanın günahından böyle kurtulabilirmişiz gibi. Gözümüzde maraz yok. Maraz akılda, kalpte. Korkunç bir mikrop dolaşıyor içimizde.“
Sayfa 290 - hep kitapKitabı okudu
Olabilirdik...
Biz insanlar, hepi topu yetmiş yıllık bir ömrü, tutunacak dal, sığınacak liman, boğulacak deniz aramaya harcayan zavallıcıklar; türlü hatalara diyet niyetine ömrümüzü eritiyor, labirentteki fareler misali çıkış yolları ararken, kaybolmanın ve kaybetmenin kederinden, bulmanın neşesine daireler çiziyor olabilir miydik?
Sayfa 289 - hep kitapKitabı okudu
Herkesin kendine göre bir "Gitme" deyişi ve gene herkesin kendine göre bir gitmeyişi vardı.
Sayfa 285 - hep kitapKitabı okudu
Ama biz insanlar, birbirimize sandığımızdan fazla benziyorduk galiba. Genellikle görünmeye çalıştığımızdan daha mutsuz oluyor, çabucak bozulan birer küçük makine gibi ha bire hata veriyor, azıcık toparlandıktan sonra da savruluşlarımızın adına insanlık hali diyorduk.
Sayfa 284 - hep kitapKitabı okudu