Bitirdiğim günden beri kitap hakkında yazacağım yorumu düşünüyorum. Nasıl başlasam, ne yazsam da tam olarak anlatmayı başarabilirim, tıkanmam, yetersiz kalmam diye resmen kendi kendimi yiyip bitirdim. Kitap yorumları yazmak zaten pek de kolay, üstünkörü yazılabilecek bir şey değil bana kalırsa ama söz konusu Tezer Özlü olunca durum bir hayli zorlaştı benim için. Yazmakla olmaz, öyle tanımlanabilecek, sözlü anlatılabilecek bir kadın değil. Okunması lazım, anlatılarıyla iletişim kurulması gerekiyor. Öyle anlar oluyor ki anladığınızı düşünüyorsunuz ama bazen kopukluk da oluyor. Kitabın inceliğine bakmak kişinin sadece kendini aldatması anlamına geliyor bana kalırsa çünkü 125 sayfada yazdığı her satırda öyle derinlikler, yoğunluklar, kayboluşlar, bulunuşlar, sonra tekrar kayboluşlar, geçmişin, şimdinin ve geleceğin burgacına takılıp kalmış anılar, kendimiz, Tezer'in kendisi, dünyanın kendisi öyle zor bir şekilde harmanlanmıştı ki. Kimse için yazmıyor, kendisi için yazıyor ama okurken bazı noktalarda öyle duraksadım ki benim yerime yazdığını hissettiğim satırlar da kazındı zihnime. Neredeyse tüm kitabın altını çizdim. Ağır geldiği için elime almaktan korktuğum oldu okuma sürecim boyunca ama bir kere kendimi gerçekten tam anlamıyla kaptırdım; zaten ardından kitap bitti. Tezer Özlü çok kıymetli bir insan. Kabul etmek gerekiyor ki, herkesin yazarı değil. Yaşamın Ucuna Yolculuk, Tezer Özlü'nün "gitmek" üzerine oluşturduğu, ipteki cambaz gibi düşmenin eşiğine gelmiş sivri uçlu noktalarını, hem kabuğunun altındaki dünyayı hem de kabuğunun dışına mutlaka çarpmayı başaran dünyanın izlerini anlattığı kitap. Kafka'nın, Svevo'nun ve Pavese'nin hem yaşamlarının hem de ölümlerinin peşinde koşuşu, onlara "gitmesi"nin anlatıldığı duygusal, onun için çok önemli olan bölümler var.

Yaşamın Ucuna YolculukTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 202112,1bin okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

augustine