Marguerite Duras'ın yazım dilini sevdim. Karakterlerin düşüncelerini derinlemesine incelemekten çok olanı, bir film izler gibi, yazması onu farklı kılan bir özellik gibi. Kitapta baş karakterin gördüğü olayları görüyor ve bu anlara şahitlik ediyoruz. Diğer karakterler yanından ayrıldıklarında, onların arasında geçenleri bilemiyor, yalnızca tahmin yürütebiliyoruz. İhtimaller üzerinden ilerliyoruz ki zaten sadece ihtimalleri düşünmek yetiyor ki orada ne olduğunun bir önemi yok, bir şeyler bitiyor ve önemli olan da bu. (Belki de bu yüzden karakterle bağ kurabildim.) Biz, kitaptaki karakterle birlikte kuşkulanıyor, onunla birlikte emin oluyoruz. Hikâyeyle paralelde bir hikâye daha sürüp giderken cinayet hakkındaki konuşmalardan karakterlerin kişiliğini çözüyor, hangi konumda durduklarını anlıyoruz. Bu, yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Eminim son olmayacak.

Bir Yaz Akşamı On BuçuktaMarguerite Duras · Can Yayınları · 2018176 okunma

·

145 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Chokri