Neyse, o sırada çok endişelenmiştim ve sanırım neredeyse kendimden geçmek üzereydim. Dizlerimin üzerine çökmüş, yoğun bir kanama geçiriyordum. Bu yüzden aklıma gelen tek şeyi yaptım ve yalvardım. Dedim ki, lütfen, Zark aşkına, gemimi alma. Ve beni böyle ilkel, Zark'ın cezası bir ormanda, beş parasız, ilk yardımsız ve kafası yaralı olarak bırakma. Benim de başım ciddi belaya girebilirdi, onun da."
"Peki, ne dedi?"
"Elindeki taşla başıma bir daha vurdu."
Sayfa 1113Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.