Rüştü Asyalı'nın o muhteşem sesiyle aklımıza kazınan "İstemem, eksik olsun!" tiradını yıllardır dinlerim ancak Cyrano'nun öyküsünü okumak bir türlü nasip olmamıştı. Tiyatro eserlerini okumaya başlamakta genellikle zorlanırım ama başladıktan sonra akıp gider, bu kitapta ise akıcılık had safhadaydı, kitabı iki günde okuyup bitirdim. Kitaptaki "büyük burun", Cyrano'nun kendisine ters gelen her şeye bir şekilde dahil olup o terslik içinde rahat rahat yaşayan herkesin huzurunu kaçırmasını ve bu yüzden de toplumda dışlanmasını da simgeliyor sanki biraz. Aşk hikayesi ise tam bir fedakârlık örneği. Onun yaptığını kimse kolay kolay yapamaz bence. En azından rakibinin sahneden çekildiği yerlerde bir hareket yapmasını beklerken sevdiğinin sevdiği kişinin hatırasına dahi saygısızlık yapmaması "gerçekten" sevdiğini gösteriyor. Bu yücegönüllülüğün gerçek hayatta yeri var mıdır, sanmam. Keşke Roxane görmekte bu kadar gecikmeseydi. Şimdi tek isteğim şu salgının bitmesi ve Cyrano de Bergerac oyununu bir tiyatro sahnesinde izleyebilmek. Umarım nasip olur. Şimdilik filmiyle yetinmek durumundayım.

Cyrano de BergeracEdmond Rostand · Remzi Kitabevi · 20201,018 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

S.E.