Nasıl başlayacağımı bilemiyorum. İntihara dek yazılan bir günlük düşünün! Cesare Pavese öyle çarpıcı noktalamış ki günlüğünü, hayatını... “Tiksiniyorum bütün bunlardan. Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım.” Bir insanın en öz cümlelerle yine özünü ifade etmesi. Günlük... Bir insanın günlüğü. “Kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum.” diyen birinin günlüğü. Hayatında barınan her şeyden bahsediyor. Şiirlerden, aşklarından, hapsedilen bedeni ve ruhundan, bunalımlarından, ve eleştirilerinden. Kendisinin gizine misafir oldum, ahbap belledim onu. En özellerine tanık oldum, loş odada derdini dinledim. Yakılan canını ve ardından gelen doğal öfkesini yatıştırmak istedim. Ve öyle dağa taşa haykırmıyor kendisi. Uğraşmaktan usanan bir ruhun umarsızca ve belki umutsuzca bakışı hayata. Ve bu hayatın, bu günlüğün intiharla noktalanması...Çarpıcı! Unutulmaz! İşte son sözler.. “Tiksiniyorum bütün bunlardan. Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım.”

Yaşama UğraşıCesare Pavese · Can Yayınları · 20212,070 okunma

·

285 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rümeysa Erdemsoy