Normalde bir kitapta baş karakter kimse onun gözlerinden dünyayı görür, hissettiklerini hisseder, sevdiklerini sever ve onun tarafını tutmaya meyilli oluruz; bu kitaptaysa resmen Dorian Gray'in acı çekmesini, köşeye sıkışmasını bekledim durdum, beklentim karşılandı mı tartışılır. Kitabın yazılış tarzı ve ağırlık verdiği konular karakterin ruh halleriyle ve kişisel gelişimiyle doğrudan ilişkili ki ben bu özelliğine gerçekten hayran kaldım diyebilirim. -olaylar hakkında bilgi vermese de karakterin ruh hali gidişatı açısından bundan sonrası biraz spoiler olabilir- Başta karakterle birlikte felsefeye ilgi duyuyor, düşünmeye başlıyor ve sonra zehirlenme seviyesine geldiğinizi hissederek yazarın verdiği boğucu bilgiler karmaşasında bu kez de karakterin depresyonuna eşlik ediyorsunuz ve bu his büyüleyici.

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · Destek Yayınları · 201873,1bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

eda