Bir Bahçenin Seslenişi
Eşikten içeriye adımını attı. Girişte eski sandalye karşıladı onu, ilerisinde yemyeşil bahçesi olan eski ev. Mevsim ilkbahardı. Bozkırı baharda ilk kez görüyordu, şaşkınlığı bu yüzdendi. Çiçeklerin ve ağaçların çeşitli kokuları başını döndürüyordu. Bilhassa kavak ağaçlarına hayretle bakıyordu. Uzun boyları, dimdik ve güçlü duruşları onu çok etkiliyordu. Evin içinden bir bağlama sesi yükseldi, o kendi iç dünyasındayken. Buraya yıllar önce gelmişti birkaç kez, evinden uzaklarda tam da bu memlekette arıyordu kendisini. Bulabilmiş miydi o da bilmiyordu fakat aramaya devam etmesi gerektiğini biliyordu. Giriş kapısında M harfi yazan kişinin yani Mehmet amcanın bahçesiydi burası, torunları yazmıştı kapıya o harfi. Mehmet amcanın insanı dinlendiren, düşündüren, kalbini ve ruhunu besleyen sohbetini dinlemeye gelmişti. Kaybolduğunu farkettiği anda bu kapıya koşuyordu, bulunur muydu orası belli değildi ama bulanların arayanlar olduğunu hiç çıkarmıyordu havsalasından. İşte geldi nur yüzlü, sesi gönüllere tesir eden bilge Mehmet amca. Girişte karşılaştığı tek sandalyenin yanına bir sandalye daha çekti ve dinlemeye başladı.
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.