Bir Adam Yaratmak, son zamanlarda okuduğum en edebi eser olmakla birlikte Necip Fazıl'ın edebi görüşünü de çok iyi yansıtmış bir yapıt bana göre. Kendinizi yoğun bir temaşa içinde buluyorsunuz kitabı seyrederken. Evet, okumak değil seyretmek. Piyes olarak yazılmış bu eser, gözlerinizde canlı canlı oynanıyor adeta. Varoluş sancıları içindeki Husrev ile birlikte siz de sorgulamaya başlıyorsunuz ölümü, yaşamı. O, "Her şey bana başka görünüyor. Hangi dünya doğru, bu mu evvelkisi mi?" diyor. Siz düşüncelerinin derinliğine gömülüyorsunuz. Bu yüzden denebilir ki Husrev'in her sözü bir özdeyiş, bir kitap gibi esasen. Ayrıca ölüm duygusu esere o kadar hakimdir ki: "Kulak ver, sen de duyarsın! Toprak altında milyonlarca kurdun, çıtır çıtır dut yapraklarını yiyen ipek böceği gibi, milyarlarca ölüyü yediğini duyuyorum." diyecek kadar derinden bir ölüm arzusu ve korkusu yaşanır. Nitekim babasının "Aptal muharrir. Ölümün ilacı ölümdür." sözleri ile bu arzu ve korku daha da net hissedilir. Hikaye ilerledikçe yazdığı piyes yaşamı olur Husrev 'in. Babasının yolundan gitme korkusu ile yazar piyesini ve korkunun içine düşmüş olarak bulur gerçek yaşamda kendisini. Korkmak çare olmaz. Korkmak onu sona daha da fazla yaklaştırır. Bununla birlikte insanların bayağılığı karşısında kendisi utanacak kadar hassas biridir Husrev ve kimse onu anlamaz. Bunu şu örnekle anlatır ve diğerlerinden kendini ayrıştırır:" Öyle bir hakim tasavvur et ki, karşısına çıkarılan suçluların cezasını kendisi yüklensin. Ne tuhaf değil mi? Kendisi yükleniyor. Çünkü biliyor ki o suçlular, elindeki kanunun hikmetinden hiçbir şey anlamazlar. " Hikayenin sonuna kadar da derdini anlatmaya yaşam üzerine düşünmeye devam eder. Bu durumun farkında olduğunu şu sözlerinden anlarız: " Ben başkalarının düşünmemeğe mahkum olduğu kadar düşünmeğe mahkumum." Yani her durumun farkındadır fakat içinde bulunduğu mahkumiyetten de bir yerde memnundur. İçten içe isteklidir bu mahkumiyete. İncir ağacına olan sevdası da bundandır belki de. İncir ağacının içine doldurur tüm geçmişini, gerçeklerini, çocukluk anılarını. Bir taraftan babasıdır incir ağacı öbür yandan oyun arkadaşı, dadısı. Kısacası sevdim Husrev'i. Bitirirken yine onun son sözü ile veda edelim o zaman : Ne yapayım anne? Kestiniz incir ağacını!

Bir Adam YaratmakNecip Fazıl Kısakürek · Büyük Doğu Yayınları · 20209,4bin okunma

··

39 görüntüleme

Mehmet kardaş

@uzunokur ·

09 Mart 2021 23:02

Çok güzel yazmışsın canım😘

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatma Kani