Ege'nin bu yakasından ve karşı yakasından iki farklı öykü. 1918 yılında yaşadıklarımız. çoğu yerde ağlayarak okudum. iki hikayenin birleşmesini bekledim ama olmadı. İzmir'de yaşanan Rum kız-Türk Oğlu aşkını hiç sevmedim. Enver'e deli oldum. Selanik öyküsü ise içimi acıttı, yüreğimi yaktı. Ancak yürek paralayıcı öykülerin dışında kitap çok fazla tekrar düşüyor ve gereğinden fazla uzun, iki hikaye farklı iki kitap gibi ilerliyor ve bu nedenle okurken yorucu. Zaten psikolojik yükü ağır olan bir kitapta bir de böyle bir yoruculuk olunca okunması gittikçe zorlaşıyor.
