Herkesin sadece yemek yemek ve para kazanmakla, eğlenmek ve emir vermekle ilgilendiği bir dünyada ara sıra birisinin çıkıp şeylerin görünümünü tazelemesi, olağan şeylerin olağanüstülüğünü, banallikteki gizemi, çöpteki güzelliği hissettirmesi gerekir. Bana tam olarak ne hissettirdiğini anlayamadığım bir okuma oldu. Bitik Adam, yazarın çocukluk çağları ile başlıyor. “Ben hiç çocuk olmadım” diye başlayan çocukluk okuma tutkusu, doğru düzgün okuyacak kitap bulamama, kitaba ayıracak para bulamama ile geçiyor. Bir ansiklopedi yazma girişimi, bunun için birçok kez deneme yapması, vazgeçmemesi, tutkusu takdire şayan .. Bazı bazı bu dönemlerinde insanları küçük görüyor, küçük canlılar olarak adlandırıyor. Aşkı basite alıyor. Kadınları parazit olarak görüyor. Her dönemini anlatıyor Papini; iyi kötü her ruh halini yansıtıyor okuyucuya. Ara ara koptum ama yinede en sonda nasıl bir ruh halinde olduğunu anlayabilmek adına kitabı bitirdim, ben tavsiye edebilirim ama okuma modunuz yüksek olduğunuz anlarda okumalısınız. “Gerçekten ‘kendine ait’ bir yaşamı olan herkes her şeye bir ad verme, kendi sözlüğünü oluşturmak ve bir dil oluşturmak zorunda olan bir Adem’dir.” “İnsanlık tarihinde benim ve eserim sayesinde yeni bir devrin başlamasını istiyordum.” “Çocukluğumdaki tehlikeli ikilem, eyleme geçiş konusunda da, içimde yeniden doğuyordu: Ya hep ya hiç.”

Bitik AdamGiovanni Papini · Monokl Yayınları · 20201,058 okunma

·

114 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İdil Aşkın